Vroeger was ik ‘dat zielige kindje’. Zielig, omdat mijn gezin niet de feestdagen vierde die in Nederland gebruikelijk zijn. Nu ben ik zelf volwassen en vier ik ze nog niet met mijn eigen gezin. Geen Sinterklaas, geen Kerst, geen Valentijnsdag, geen Pasen, geen verjaardagen en ga zo maar door.
Wanneer je vanuit een geloofsovertuiging besluit niet met de massa mee te lopen krijg je vaak (de raarste) opmerkingen of vragen. Als kind werd ik daar vaak al moe van, als volwassene denk ik vaak ‘Waar bemoei je je mee?’. Begrijp me niet verkeerd, oprechte interesse in het ‘waarom’ wordt zeer gewaardeerd en ik neem dan altijd de tijd om met de belangstellende te praten. Waar ik kriegel van word zijn de vragen die al met een halfgebakken (meestal onnozele) conclusie gesteld worden.
Het ‘Waarom’
Het komt er kort gezegd gewoon op neer dat wij als gezin geen feestdagen vieren die niet in de Islam gebruikelijk zijn. De feestdagen die hier in Nederland gevierd worden, zijn afkomstig uit het christendom of hebben een heidense oorsprong. Daarnaast worden veel van deze feestdagen gevierd door het vertellen van kleine leugentjes aan kinderen zodat ze ‘geloven’. Allemaal dingen die voor ons niet toegestaan zijn vanuit het geloof. Als kind was het een ander geloof dan het nu is, maar de onderbouwing blijft hetzelfde.
Als kind werd ik vaak erg zielig gevonden. Dat is niet hoe ik mezelf zag en al helemaal niet wat wij meegeven aan Z. Daarom schrijf ik vandaag dit artikel.
Ik ben niet zielig omdat ik geen feestdagen vier
Die meelijdende blik. Please don’t. Wanneer je geen feestdagen viert is het niet het einde van de wereld. Waarschijnlijk heb ik meer feestelijke en warme familie- en vrienden samenkomsten dan je kan indenken. Daar hebben we echt geen feestdag voor nodig. Elke dag is een geschenk, daar proberen wij het meeste uit te halen.
Op de basisschool werd ik vroeger wel eens de klas uit gestuurd als er getrakteerd werd voor verjaardagen. Het totaal tegenovergestelde van wat je zou moeten doen als docent. Als kind werd ik niet gepest omdat ik niet meedeed aan verjaardagen of de traktatie niet at. Wel omdat de docent mij als ‘anders’ beschouwde en daarmee de schijnwerpers op me zetten voor de pestkoppen.
Zelf trakteerde ik elk jaar op een dag die ik zelf mocht uitkiezen. Niemand die dat verwachtte natuurlijk dus dat was nog leuker.
Ik krijg elk jaar genoeg cadeautjes
Ook zo’n vraag die altijd komt. Zeker als kind. Want als je geen feestdagen viert dan krijg je toch geen cadeautjes? Onzin natuurlijk. Elke dag is speciaal en geschikt om cadeautjes te geven. Wie zegt dat je er morgen nog zal zijn? Daarnaast vinden wij het belangrijk ook de kleine cadeautjes te waarderen. En dan heb ik het niet over de cadeautjes die in pakpapier komen. Dat je een vol bord eten voor je neus hebt een paar keer per dag is al een cadeau. De kleine dingen waarderen vinden wij erg belangrijk.
Als kind kan ik me nog goed herinneren dat ik juist cadeautjes kreeg op momenten in het jaar dat andere kinderen dus niets kregen. Dan waren ze weer jaloers op mij haha.
Natuurlijk mag jij ze wel vieren
Dat wij geen feestdagen vieren betekent natuurlijk niet dat anderen dat ook niet mogen. Ze niet vieren is een persoonlijke keuze.
Nee, alleen komen voor de gezelligheid is ook vieren
Dit is zo’n dooddoener. Ik vier het niet maar ik kan wel langskomen op uitnodiging tijdens een viering zoals een verjaardag of Sint? Wat is de reden dat je me uitnodigt? Niet om een potje te kaarten. Nee, je viert op dat moment iets wat ik niet wil en mag vieren vanwege mijn geloof. Al is de uitnodiging lief bedoeld, afspreken doe ik dan graag op een andere dag ;)
Zou ik heengaan dan neem ik gewoon deel aan de festiviteiten die speciaal op dat moment plaatsvinden en dat is gewoon vieren. Het is dus niet logisch als ik dan zou komen.
Wat ik dan wel vier?
De islamitische feesten. Dat zijn er twee. ‘Eid al Fitr en ‘Eid al Adha. De feesten van het vasten verbreken (einde van de Ramadan) en het Offerfeest.
Cadeautjes geven is sunnah en dat doen wij het hele jaar door. Met de twee grote islamitische feesten krijgt Z een groot cadeau en verwennen we de kids in de gezinnen om ons heen. Mijn ouders vieren ook geen feestdagen maar houden wel een keer per jaar op hun trouwdag een klein feestje waarop we meestal uit eten gaan en elkaar een cadeautje geven.
Ook hebben wij toen ik de 2 jaar borstvoeding geven bereikte een klein feestje gegeven met een heerlijke taart. Het geven van borstvoeding is een recht van het kind in de islam, dus was dit voor ons een belangrijke mijlpaal waar we even bij stil wilden staan.
Zelf heb ik nooit het gevoel gehad iets te missen. Andersom vieren niet-moslims ook niet de islamitische feestdagen en zullen die waarschijnlijk ook niet missen.
Zelf gaf ik als kind geen feestjes. Wel vind ik het leuk ze te organiseren. Mocht Z het leuk vinden dan mag hij natuurlijk trakteren in zijn klas zoals ik vroeger deed. En een feestje geven voor vriendjes en/of klasgenoten mag ook bijvoorbeeld wanneer het ‘Eid is. Mogelijkheden genoeg!
Met plezier gelezen! Ik respecteer ook alle keuze van anderen, vind het fijn als ze de mijne accepteren. Fijne dag.
Duidelijk verhaal. Maar wat bijzonder dat je vroeger uit het klaslokaal moest. Ik moet zeggen dat wij wel meededen aan het trakteren op onze verjaardag en naar kinderfeestjes gaan. Maar ik weet niet of ik het onwetendheid kan noemen. We vierden onze verjaardag thuis niet uitbundig, maar we kregen wel altijd een cadeau van mijn ouders. Jaren terug stopte mijn broer met het feliciteren en het geven van cadeaus aan elkaar op onze verjaardag, sinds dien zijn wij er thuis mee gestopt. Wij geven elkaar nu ook gewoon spontaan cadeaus. Zoals jij zegt, daar hoeft geen reden voor te zijn. Ik feliciteer nu mensen ook liever niet. Maar soms wordt je in bepaalde posities gezet, dat je (naar mijn gevoel) toch wel moet.
Het blijft, vind ik, een moeilijke situatie hoor.
Wij ‘vieren’ geen verjaardagen, we zijn er ons wel bewust van. Verder trakteerden we vroeger altijd op onze verjaardagen.
Sinterklaas vierden we op school, we mochten naar de intocht. Maar we vierden het niet thuis en wisten vanaf dag 1 dat sinterklaas niet bestond en dat het een nederlands feest was.
Maar daarnaast hadden we ook allerlei culturele marokkaanse feesten die geen islamitische basis hebben. Vroeger was aid el moulid een dag van betekenis (nu heeft de moskee er een neutrale houding in genomen na alle interne discussies) en ook achoura. Maar we kennen ook de feestjes over het kennen van een hoofdstuk of alle hoofdstukken van de koran (vaak in Marokko gehad). Dat waren ook grote feesten. Maar ook andere dagen die ik niet eens meer goed ken.
Hoe ik dat later wil doen insha’allah.. geen flauw idee. Ik heb echt geen idee. Naast het uitgebreid vieren van de ramadan de periode rondom aid el adha, ashoura ook heb ik geen idee wat ik toekomstige kinderen wil meegeven aan (nieuwe)tradities en culturele feesten. Het is echt moeilijk en dan heb ik alleen nog maar een amazigh-marokkaans etnische achtergrond naast de nederlandse culturele opvoeding. Laat staan bij gezinnen die heel gemixt zijn hahahah.
Ik vierde mijn verjaardag toen ik maar 5 jaar was dan niks meer omdat wij geen geld genoeg om te vieren elk jaar. Andere kinderen vierden hun verjaardag met groot feest. Wij mogen wij nieuw kleren kopen als klaar met Ramadhan.
In mijn land trakteerden wij niet onze verjaardag op school of op werk. Hier wel dat is nieuw voor mij. Ik vier mij verjaardag wel af en toe voor gezelligheid en kletsen met schoonfamilie dan meestal niet zo vaak gebeurt behalve als er verjaardag is