Ik had vorige week aangekondigd het te gaan hebben over co-sleeping. Na jullie reacties te hebben gelezen op het eerste artikel heb ik besloten het artikel over co-sleeping even een week vooruit te schuiven en dit artikel eerst te plaatsen. Het is een lang verhaal dus pak een lekker kopje thee en wat te knabbelen zou ik zeggen haha.
Dit is mijn persoonlijke borstvoedingsverhaal.
Mijn zwangerschap
Ik heb een zware zwangerschap gehad. Na die geweldige roze wolk van ‘ik ben eindelijk (weer) zwanger en het gaat deze keer goed’ kwam een intens zwarte wolk die niet meer weg ging. Na een paar weken begon ik me niet goed te voelen. Door mijn medische historie ben ik gewend aan lichamelijk ongemak en wuifde het weg. Het zou er wel bij horen, ik was allang blij dat ik zwanger was dus zat niet te klagen over alle klachten.
Tot ik bijna KO ging op mijn werk van de hoofdpijn. Ik had een torenhoge bloeddruk en werd zsm aan de medicatie gezet. Die medicatie gaf me zoveel bijwerkingen dat ik daar nog zieker van werd dan ik me voor die tijd voelde. Ik had 95% van alle mogelijke bijwerkingen bovenop de ‘normale’ zwangerschapsklachten. Om te janken gewoon. Anyway, ik was volledig uitgeput na 38 weken zwangerschap.
Z. lag al de hele zwangerschap in verschillende stuitliggingen. Een kleine baby, lekker veel ruimte in mijn giga buik. Een versiepoging (draaipoging) mislukte. Hij draaide gewoon weer terug in zijn favoriete positie. Hoofdje onder mijn ribben, billetjes in mijn bekken en benen en voeten recht omhoog. Onvolkomen stuitligging. No way dat ik ging proberen hem via een natuurlijke bevalling eruit te krijgen. De kans op een spoedkeizersnee was 50%. Ik was al volledig uitgeput door de zwangerschap. Het werd een geplande keizersnede in week 38.
Natuurlijke keizersnede
We wisten van tevoren dat het voor Nederlandse/Westerse begrippen een kleine baby zou zijn. We hebben beide zeer gemixte afkomsten en kennen niet anders dan kleine(re) baby’s in de familie.
Toen kwam baby Z. En de stempel dysmatuur. Te licht voor zijn leeftijd betekent dat. Ongeveer 2,5 pak suiker aan baby. Beentjes strekken werd gelukkig niet gedaan dus met opgetrokken beentjes 44 cm. Maatje 44 had ik niet gekocht en meneer verzoop in maat 50.
Ik had driedubbel gecheckt en vast laten leggen dat baby Z. na een snelle checkup (apgarscore enzo) direct bij mij op de borst zou komen te liggen terwijl mijn buik weer dicht werd gemaakt. Dat gebeurde ook. Het mooiste moment van het hele jaar.
Dat kleine mannetje dat gelijk aan mijn lippen begon te zuigen en op zoek was naar de borst. Niet alleen mijn bloedsuikerspiegel was laag omdat ik nuchter de keizersnede moest ondergaan, ook Z. had een te lage bloedsuikerspiegel en hij had trek! In de verkoeverruimte lukte aanleggen niet gelijk, er was niemand die echt goede hulp kon bieden en hem helpen aanhappen. Dus daar kwam de eerste spuit met kunstvoeding. Ziekenhuisprotocol. Het moest.
Met Z. onder de warmtedeken op mijn borst werden we naar de afdeling gereden. Ik wist dat ik moest kolven en heb er onderweg naar de afdeling al om gevraagd me die direct te brengen. Binnen een uur had ik er een. Alleen hoe werkt het ding. De afdeling was druk. Begeleiding was er niet, er was alleen een verloskundige in opleiding (?) die ons hielp. Lactatiekundige was niet aanwezig. Achteraf gezien kreeg ik te kleine schelpen en daardoor kloven. Ik heb het ding aangezet en ben gaan kolven. Na die verschrikkelijke zwangerschap was ik er op gebrand dat er nu een ding wel goed zou gaan. Ik moest en zou borstvoeding gaan geven.
Protocollen
Toen begon het circus. Alle protocollen waren in werking gezet dus bloedsuiker prikken elke paar uur en ze bleven maar aankomen met die (voor mijn gevoel) te grote spuiten met kunstvoeding. Alleen geen uitleg. Na meer dan een volle dag vragen kregen we eindelijk een kinderarts te spreken. Z. was dysmatuur. Okee, dat verklaart al die rottige protocollen. Maar, het ziekenhuis promoot ook met het borstvoedingsprotocol. Ja, die is dus niet van toepassing of ondergeschikt wanneer een kindje dysmatuur is. Maar ik moest vooral doorgaan met kolven.
Wanneer je geen natuurlijke bevalling hebt gehad mis je de hormonen die de borstvoeding op gang brengen. Die moest ik dus zelf opwekken door te kolven en door Z. te laten drinken. Elke twee uur proberen aan te leggen, er werd bijvoeding gegeven, kolven en dan had ik misschien een half uur om te slapen en Z. te knuffelen.
Ik had onthouden van een borstvoedingscursus en door me in te lezen dat de eerste twee weken cruciaal zijn. Cruciaal omdat de ‘fabriek’ aangelegd moet worden in die eerste twee weken. En dat het ongeveer 6 weken kan duren voor de aanmaak van moedermelk echt goed op gang is.
Ik kolfde als een gek elk uur, elke twee uur, soms elk half uur. Slapen deed ik nauwelijks de eerste vier dagen. En ik had melk! Een paar uur na de keizersnede had ik al een paar cc aan colostrum weten te kolven. Z. kreeg dat ook keurig met een spuitje na elke spuit kunstvoeding. Maar waarom erna? Het werd immers bestempeld als BIJvoeding. Maar dat moest. Van het protocol.
Boos. Woest. Ik ben na 2 dagen volledig ontploft tegen een van de verpleegkundigen nadat de zoveelste spuit met kunstvoeding erin werd gepropt. Z. bleef kokhalzen en was na elke kunstvoeding zo KO dat aanleggen niet lukte. Hij had last van zijn buikje, was misselijk en te slaperig door de kunstvoeding. Elke dag werden de cc’s aan kunstvoeding verhoogd. Ik vond het te veel. Hoe moest dat ooit passen in zijn kleine maagje?
Het was een strijd hem steeds wakker genoeg te houden zodat hij de voeding wegslikte. Hij had niet genoeg energie bij mij te drinken en viel steeds in slaap. Wel als een gek zuigen aan de borst maar niet goed (kunnen) aanhappen met dat iniminimondje. Ik bleef kolven om de productie verder op gang te krijgen.
Het was niet fraai mijn boze tirade. Ik was klaar met vriendelijk vragen. Maar het werkte wel om serieus genomen te worden. Een van de verpleegkundigen luisterde naar me. Ik ben haar daar nog steeds dankbaar voor. Samen met 2 ervaren verpleegkundigen die ook meer kennis van borstvoeding hadden en een lactatiedeskundige werd afgesproken dat eerst de cc’s die ik kolfde werd gegeven. Daarna de kunstvoeding terwijl ik opnieuw kolfde. Z. bleef protesteren tegen de spuitjes. Een cupje vond hij ook maar niks. Dus vroeg ik om een flesje te pakken. Dat werkte. Z. zoog er flink aan en dronk met wat stimulatie alles op.
Z. kwam eindelijk aan. Na 5 dagen ziekenhuis mochten we naar huis. Ik had een Medela ziekenhuiskolf gehuurd voor thuis. Het ritme ging door. Maar nu met een fijne kraamhulp. Elke 2 uur eerst proberen aan te leggen. Daarna flesje geven met een mix van mijn melk en de bijvoeding. En ik weer kolven. Langzaam zag ik mijn productie omhoog gaan. Maar het was steeds net niet genoeg om het aantal cc’s van wat hij moest binnenkrijgen te halen. De lactatiekundige van het ziekenhuis belde elke paar dagen om te vragen hoe het ging. Maar echt tips had ze niet.
Achteraf gezien waren die cc’s niet de juiste hoeveelheid. Het was bijna het dubbele. Geen wonder dat Z. er zoveel moeite mee had. Dit was gewoon maagje oprekken. Via instagram kwam ik uit bij een hele lieve vrijwilligster van La Leche League, ik noem haar even B. Wat een verademing. Eindelijk iemand die luisterde en me onderbouwd kon uitleggen wat in onze situatie handig was en het belangrijkste in mijn ogen, hoe ik kon stoppen met kolven en meneer volledig aan de borst krijgen.
Drinken aan de borst is zowel voor baby als voor de mama een leerproces. Mama moet goed leren aanleggen, baby moet goed leren aanhappen en drinken. Dat heeft hier tijd gekost. En veel moeite.
Meer dan een maand na zijn geboorte was het omslagpunt. Ik had inmiddels genoeg melk om alle bijvoedingen volledig uit moedermelk te laten bestaan. Dankzij B wist ik de praktische kant van wat ik moest doen. Hoeveel moedermelk ik in zijn flesjes moest doen. Hoe lang en hoe vaak ik moest kolven voor extra stimulatie. En ook al was ik daar zelf heel onzeker over, wanneer het tijd was om te stoppen met kolven en te vertrouwen op Z. en op mijn lichaam. Dat had ik nodig als nieuwbakken mama. En B. ik weet dat je dit leest. Ik ben je nog elke dag dankbaar voor wat je voor mij en Z. hebt gedaan.
Het hoeft niet zo te gaan. En ik zou het met liefde nogmaals doen met hubby. Maar wat een opluchting was het toen hij zelf dronk.
Zoek professionele hulp als borstvoeding niet soepel loopt!
Ik merk in m’n omgeving dat mama’s snel stoppen met bv. Vaak door onjuiste of tekort aan kennis over de BV. Het zinnetje ‘ik had te weinig melk’ geeft me de kriebels. Daar kan je wat aan doen namelijk met de juiste hulp en wat doorzettingsvermogen! Het aantal vrouwen die echt te weinig melk hebben is nihil.
Mijn boodschap is zoek hulp als BV niet van een leien dakje gaat en je wil wel borstvoeding geven en blijven geven. Je zal jezelf later bedanken. Borstvoeding is volkomen normaal en natuurlijk maar vergeet vooral niet dat zowel mama als baby samen door een leerproces gaan. En dan kun je alle praktijkadviezen goed gebruiken.
Voor de mama’s wie het niet is gelukt om (lang) borstvoeding te geven. Al heb je niks of maar een druppel kunnen geven, je hebt borstvoeding (geprobeerd te) gegeven! Be proud!
Hulp bij borstvoeding
Ik bezocht tijdens mijn zwangerschap een voorlichting over BV dus wist de basis. Ook lactatiekundigen in het ziekenhuis hebben me informatie kunnen geven. Maar waar ik het meest aan heb gehad is persoonlijk contact met een lieve medemama van La Leche League. De LLL bestaat uit moeders die zelf ook borstvoeding geven of hebben gegeven. Het zijn enthousiaste en geschoolde vrijwilligers die van moeder tot moeder je kunnen helpen, informeren, of een luisterend oor bieden.
Voor meer mogelijkheden aan hulp bij borstvoeding kijk je op Borstvoeding.com voor hulp in Nederland of België.
Dit was deel 2 van ‘Borstvoeding | Kijk in de wereld van een voedende mama’. De overige delen kun je lezen door op de links te klikken.
Bij mijn zoon heb ik kort borstvoeding gegeven, ik had er geen verstand van en had me helemaal niet in gelezen o.i.d. Nu de tweede onderweg is ben ik er al wel wat meer mee bezig en wil ook echt minimaal een half jaar voeden. :)
Wat een mooi voornemen. Ik duim voor je dat alles soepel loopt!
Heel fijn om te lezen, ik las je blog ruim voordat ik zwanger was en vond het super om nu te lezen dat we ik veel van mezelf terug lees qua borstvoeding co-sleepen, rapley enz ….heb zelf ook een zware start gehad ivm spoedkeizersnede. Mij werd verteld dat het niet erg was dat A. in het begin weinig binnen kreeg en mijn melkproductie nog niet op gang was. Dat A. meer dan een uur aan mijn borst kon drinken, zonder iets binnen te kregen werd niet naar gekeken. Pas toen mijn tepels er half bloedend af lagen werd ik geholpen met aanleggen en beter begeleid. Wat ik heel jammer vind, en jammer dat ik er zelf niet aan heb gedacht, is dat niemand me heeft geadviseerd om te kolven die eerste dagen. Ik kreeg pas op dag 5 stuwing (gelukkig!).
Ik raad alle mama’s aan om lekker je blog door te lezen, een cursus te volgen en lekker je gevoel te volgen :)
Wat leuk om dat te horen Rajae. Ik vond het ook fijn om online andere mama’s te treffen die ook zo met hun kindjes omgaan. Van iedereen leer je wel weer wat of krijg je een fijne tip.
Heel naar dat jij ook zo’n vervelende ervaring hebt gehad. Hopelijk gaat het nu wel goed! <3
LIefs!
Heel mooi geschreven, en geweldig dat je zo hebt doorgezet!! Bij mij is alles vanzelf gegaan vanaf dag 1, dus ik kan daar niet over meepraten. Ik werd trouwens echt verdrietig van het stukje over die stomme ziekenhuis protocollen.. Het had heel anders kunnen aflopen daardoor, Zo jammer.
Dank je wel lieverd <3
Weet je dat ik er enorm bang voor was dat het zou mislukken? Het ziekenhuis heeft notabene een borstvoedingscertificaat maar in de praktijk betekend dat echt nul komma nul. Echt alhamdulillah dat het uiteindelijk goed is gekomen. Het moest blijkbaar zo gaan.
Mooi foto! Toen ik nog borstvoeding gaf kocht ik altijd kleding waarbij dat discreet kon! Superhandig. Dus even geen jurken ; )
De combinatie jurk met vestje werkt hier als een tierelier voor discreet voeden!
Wat goed om te lezen! Ik denk dat ik meer leer van jouw artikelen over borstvoeding dan zo’n “voorlichtingsavond”!
*Bloost*. Dat is wel erg leuk om te horen hihi.
Hier(belgie) ook steeds weer de zelfde verhalen. Waarom leren ze het maar niet. 3mnd. geleden bevallen en voelde en zag dat m’n baby wilde drinken maar de verpleegster wilden hem eerst meenemen voor alle normale onderzoeken. Stond erop hem eerst bij mij te pakken. En hij is direct beginnen drinken. Heel bizar in deze tijden dat ze dit niet doen. De verpleegster stond er bij en keek ernaar. Ze had voor de bevalling al op m’n zenuwen gewerkt omdat ze alles beter wilde weten ook al wilde ik het niet. En het was genoeg geweest, het is mijn baby dus geef hem nu maar aan mij en zei ik. Ze was helemaal van slag. M’n man heeft er nog lang om gelachen en ik was trots. M’n kleintje heeft wel een uur liggen tutteren. En de melk is goed opgang gekomen.
Wat goed van jou dat je zo assertief was!
Oh wow mooi je verhaal. Zoveel dingen zijn zo vergelijkbaar toen met Adam en ik had het idd op een gegeven moment opgegeven omdat ik dacht dat er geen melk meer was. Bedankt voor je artikel en dit keer komt het zeker helemaal goed.
Ik hoop het zo voor je dat het deze keer fijner loopt Steff!
Ik herken het helemaal. En ook de hulp van B. was me heel veel waard op dat moment. Helaas heb ik 3 lactatiekundigen aan mijn bed gehad die zelf blijkbaar ook geen idee hadden waar ze het over hadden, waardoor ik zo mega onzeker werd en niet meer wist wat ik moest geloven. Na 3,5 week was ik op. 8 maanden een helse zwangerschap, 3 weken huilend doorbrengen omdat het met de borstvoeding niet goed ging. Ik kon echt niet meer. Dus ben ik de druk eraf gaan kolven en gaan bijvoeden met kunstvoeding. Na 2 weken was Luuk volledig over op kunstvoeding en dat gaf rust.
Nog steeds baal ik van hoe het gegaan is. Bij een eventueel volgend kindje zou ik het helemaal anders doen!
Wat naar Joyce…Ik kan me denk ik aardig voorstellen hoe je erbij liep in die weken. Je hebt het geprobeerd mama en je uiterste best gedaan, meer kun je niet doen. De rust die er kwam maakte van jou ook een mama die beter in haar vel zit. En daar hebben zowel jij als Luuk het meeste aan <3
Ow wat erg dat je 3 lactatiedeskundigen had en dat ze niet op 1 lijn staan. Na de bevalling ben je al onzeker en in zo een situatie is dat niet best. Maar je hebt geprobeerd en daar gaat het om!
Wat een prachtig verhaal maar wat een rare protocollen in het ziekenhuis! Een van de redenen waarom ik niet in het ziekenhuis wilde bevallen(geen medische reden) . Ik snap niet goed dat er zo word omgegaan met pas bevallen(vaak labiele, niet zo stevig in hun schoenen staan) vrouwen in het ziekenhuis…. KV voor en na.. Gelukkig heb je doorgezet en gaat het nu goed! Ook jij bent weer een voorbeeld voor de mama’s die ‘te weinig’ melk hebben/hadden. En B is idd een geweldige vrouw waar veel vrouwen van leren! Power to the borstvoeding!
Je verwoord precies waarom ik eigenlijk geen ziekenhuisbevalling wilde haha. Het is dat ik een medische reden had en wel ‘moest’ maar anders…Het liefst was ik bevallen in een bad met water hihi.
En inderdaad je hebt gelijk. Er had bij mij heel makkelijk gezegd kunnen worden dat ik te weinig melk zou hebben voor Z. Terwijl dat niet waar was. B. was mijn ‘redding’ toen. Nu is het mijn beurt om andere mama’s te vertellen dat het ook anders kan! Boobiepower haha.
Ooh ik herinner me jouw ziekenhuis tijd weer helemaal als ik dit lees. Wat een stel …. vul een lelijk woord in… daar toen zeg. Ben zo trots op jou dat je toch hebt doorgezet en dat het zo goed gaat!
Pfff echt he. Ik zag later foto’s van mezelf waar ik meer op een lopende zombie lijk dan een stralende mama haha. Ik geloof ook dat ik niet echt op de wereld was die eerste maanden XD.
Bedankt voor dit artikel. Heel goed van je hoe je hebt doorgebeten en gevochten voor het beste voor je kind. Zeker een inspiratie voor toekomstige moeders.
Dat is leuk om te horen Priscella! Hopelijk geeft het jou ook inspiratie <3
hoeveel strijdkracht een moeder toch heeft na een geboorte van haar kind he. Super te lezen dat je zo hard gevochten hebt om borstvoeding te geven en dat het is gelukt. Blijf mij verbazen om de protocollen van het ziekenhuis en het weinig hulp tot je een keer boos word.
Achteraf sta ik er zelf verbaasd om. Ik heb die eerste dagen/weken echt in een soort overlevingsstand gezeten. En weet je wat het bizarre is? Ik heb eerder in dat ziekenhuis en die afdeling gelegen en had er al slechte ervaringen mee. Uitgebreid besproken voor en na de keizersnee en wat denk je? Er gebeurd exact waar ik al bang voor was wegens mijn eerdere ervaringen.
Als er ooit een tweede komt begin ik denk ik maar met boos worden haha.
Schat, het was een stroeve start maar dat komt vaker voor. Bij het lezen van je artikel kwam alles weer naar boven. Echt de Nederlandse aanpak tegenover borstvoeding mag echt verbeteren. Het is fijn dat je alsnog steun heb kunnen krijgen en vooral je wil en doorzettingsvermogen, good job!
Wauw heftig en emotioneel..tenminste bij mij komt er toch het een en ander naar boven. Ik heb niet bepaald een roze woll gehad tijdens en na de zwangerschap. De bv was onder andere ook een dingetje..bij mijn tweede ook allebei andere redenen. Heb mijn best gedaan..misschien te vroeg opgegeven, maar door te stoppen ben ik wel een “blijere” mama geweest. Ondanks ik t nog mezelf soms kwalijk neem (wat ik niet moet doen eigenlijk). Bedankt voor het delen van je verhaal ♥
Heel erg bedankt hiervoor, ik was na 2 maanden gestopt omdat ik geen hulp kon vinden, dag en nacht was ik met het voeden/kolven bezig (werkelijk een zombie). Achteraf gezien kon ik niet eens voluit genieten van mijn pasgeboren zoon, toen ik stopte voelde ik mij gelijk minder vrouw en kon ik mij er moeilijk overheen zetten dat ik mijn kind kunstvoeding gaf. Ik had een kraamhulp van niets, die mij dus niet verder kon helpen dan de basis en vanuit mijn verloskundige kwam niets meer dan de tip om een lactatiekundige te bellen die 110 euro zou kosten voor een consult over de telefoon. Ik kreeg dus het idee dat het aan mijn lichaam lag en kon wel huilen van alle succesverhalen die ik zag. Mocht ik nog een kind krijgen dan zal ik het zeker anders aanpakken!