Vanochtend attendeerde mijn aaifoon me op een leuk feit. Vandaag blog ik 10 jaar! In alle hectiek die mijn offline tijd opslokt moest ik daar natuurlijk wel even online aandacht aan besteden…!
10 jaar Waymadi
Het is vrij lastig jullie allemaal een stukje baklava te trakteren. Dus deel ik deze foto van marmerkoekjes met jullie hihi. En yes, het recept heb ik opgeslagen in mijn concepten. Het komt vanzelf online ;)
Hoe het verder offline gaat? Ik heb regelmatig berichten ontvangen hoe het nu met mijn gezondheidsklachten gaat. Heel lief van jullie! Nog steeds wil ik niet teveel in de diepte gaan daarover. Iets met personen die meelezen he, online is niks privé.
Veel mensen willen geen labels krijgen. Inmiddels heb ik er meerdere die voor mij antwoorden geven waarom ik gezondheidsklachten heb. Die labels maken mij geen ander mens of veranderen hoe ik me voel. De labels geven wel verklaringen maar brengen ook veel nieuwe vragen met zich mee. En dat kost een giga lading aan tijd kan ik je zeggen. Want het normale leven gaat ook gewoon door.
Deze labels maken het wel noodzakelijk dat ik nu de voor mij juiste balans tussen inspanning en rustmomenten aan het leren ben. Zodat ik bijvoorbeeld zo min mogelijk ergens gedurende de dag met zoveel pijn rondloop dat ik niets meer kan dan plat gaan liggen in de hoop dat de pijn en extreme vermoeidheid verminderd.
Misschien klinkt dit voor enkelen van jullie bekend. Een van de labeltjes die ik kreeg was namelijk fibromyalgie. Bijgaand met een voorschrift voor een flinke voorraad pijnstillers en uitleg over hoe en wat. Ik ben het type dat medicatie zoveel mogelijk ontloopt maar helaas heb ik deze regelmatig nodig omdat ik niet altijd de controle heb over hoe intensief de dagen hier verlopen. Daarna ben ik meestal zo gevloerd dat ik weer een paar dagen nodig heb om bij te komen en opnieuw op te laden.
Toen mijn opa een aantal maanden terug overleed was er even geen sprake meer van kunnen opladen. De automatische piloot ging aan. Want je moet door. Ook al wil je van verdriet het liefst in een hoekje kruipen en iedereen een knal geven die te dicht bij komt. Want, nog meer emoties en gebeurtenissen om te verwerken. Dat ging gewoon niet. Mijn opa was het laatste familielid van de oude garde waar ik nog echt een goede band mee had. De opa die er op onverwachte momenten was wanneer je het nodig had. De opa die gek was op zijn eerste achterkleinzoon. De opa die begreep dat ik als klein meisje en als volwassen vrouw niet binnen standaard hokjes te plaatsen viel en de ruimte gaf om mezelf te zijn. In tegenstelling tot andere familieleden die mij totaal niet begrijpen. Wanneer zo’n bijzonder mens weg valt dan voel je pas wat echt missen is. Ik ben erg blij dat hij vanaf de geboorte van Z. veel tijd met hem door heeft kunnen brengen. Momenten om te koesteren.
Naast verdriet, is stress een garantie voor een pijnaanval waar je ‘U’ tegen zegt. Soms loop ik letterlijk scheef omdat mijn spieren zo stijf zijn dat ze niet meer willen ontspannen. Ik ben blij met mijn chiropractor hehe.
Als je bedenkt dat de afgelopen weken 5 (!) webwinkels onrechtmatig gebruik maakte van meerdere van mijn foto’s dan snap je vast dat dit mijn modus in ontstressen niet erg ten goede kwam. Ik kan jullie vertellen dat het bar slecht gesteld is met de kennis van auteursrecht van deze webwinkels. Hebben die even de pech tegen een jurist aan te lopen die wel weet hoe het werkt…hopelijk leren ze er van.
Iedereen die zo lief was om mij een berichtje te sturen om me op de hoogte te stellen van alle gejatte foto’s, ik waardeer het echt enorm! Foto’s van een ander commercieel gebruiken zonder toestemming of licentie is gewoon een vorm van diefstal en accepteer ik natuurlijk niet…
Anyway, dit was weer even een teken van leven van mij. Ik duik nu even de keuken in om een flinke kan ijskoude Laymoun bil nana te maken, want het is WARM!
Dikke knuffel en dit artikel is zo herkenbaar en heb er tranen van gekregen. Hier ook zo’n oma die ik nog regelmatig mis (Allah y rehma). Fibromyalgie spijtig genoeg ook herkenbaar, verschillende vrouwen in mijn familie hebben het, mijn moeder ook en ik heb alle symptomen, maar momenteel weiger ik alle labeltjes, dus zoek ik manieren om ermee om te gaan.
Wens je veel sterkte en vooral rust toe
10 jaar bloggen, wow! Dat is inderdaad wel even iets om bij stil te staan. Bijzonder! Gefeliciteerd met deze mijlpaal! Erg dat je foto’s wederom zijn gejat door webwinkels en gelukkig heb je seintjes gekregen van mensen die het zagen. Ik kan hier ook ontzettend kwaad om worden. Zo ontzettend dom en goedkoop van die bedrijven goed dat je ze hebt aangesproken al kost dat inderdaad veel negatieve energie.
Nog gefeliciteerd met het tienjarig bestaan . En wat voel ik met je mee als je geliefde familie lid wegvalt ik wens je heel veel sterkte en liefde. Ook voor je gezondheid moge Allah je veel Sabr geven schat. Heb trouwens ergens gelezen dat je je klachten kunt verlichten door middel van voeding. Ik ga het voor je opzoeken
wat een mijlpaal ma sha allah! Van harte gefeliciteerd!Daar mag je trots op zijn meid!ik volg je al een hele tijd en ik wens je het allerbeste toe met heel veel gezondheid. Verdrietig om te lezen dat je opa is overleden, heel veel sterkte met het verlies.. dikke virtuele knuffel!! xx