w en wandelwagen

Je kind is net een cadeautje. Alleen denkt de gehele wereld daar wat over te zeggen te hebben. Strik naar links, wel met een boogje, niet te ver naar voren laten hellen, wel genoeg beschermingsmateriaal gebruiken bij het inpakken en die en die kleur inpakpapier niet gebruiken hoor want dat staat afschuwelijk.

Deze maand had ik weer een date met de ha. Gekolfde melk in een flesje mee, mijn zoon (wat klinkt dat leuk :inlove ) wil altijd eten op momenten dat je even wat te doen hebt, en daar zit je dan in de wachtkamer met z’n drieën. Volgens mij was ik vergeten die dot slagroom van zijn hoofd af te poetsen want het geOE en geAA bleef maar aanhouden.

En zoals verwacht, Z wilde inderdaad eten toen ik aan de beurt was. Als goede papa (the best!) nam W zoonlief over en bleef met Z in de wachtkamer rustig doorvoeden zodat ik even snel alles door kon babbelen met de ha. Z had al een paar weken geen fles meer gehad omdat hij volledig aan de borst was gaan drinken. Hij moest dan ook eventjes in conclaaf met zichzelf of hij de fles met mamamelk wel wilde. Geen probleem, een beetje laten spelen met de speen en hij drinkt het weer, maar dat vergt wat geduld. In de paar minuten dat ik weg was werd hubby bestookt door het aanwezige vrouwvolk. “Hij moet een boertje laten.”, “Hij wil vast even liggen in plaats van zittend drinken.”, “Beter hou je hem zó vast!”.

“Aaah gelukkig daar is mama weer hoor!”. Alsof papa zich geen raad weet met zijn zoon. Kots.

W beheerst een goede uitvoering van het fenomeen ‘Oostindisch doof zijn’.  Hij besloot nu al dat het energieverspilling is om erop in te gaan. Ze gaven duidelijk de impressie dat een ‘buitenlandse’ vader vast niets zou weten van babyverzorging. Zijn blik naar mij gaf de duidelijke hint om mijn speedy manoeuvres aan te zetten en de bemoeizuchtige dames snel te kunnen verlaten en er daarna flink om te lachen met z’n tweëen.

Wisten zij veel dat W na de geboorte eerder luiers kon verschonen dan ik, ‘s nachts altijd even checkt of wij nog goed liggen, z’n zoon zo vast kan houden dat hij de beste boertjes produceert, urenlang met slapende Z op zijn borst zit omdat hij zo lekker slaapt en ook nog eens de heerlijkste maaltijden kookt voor de borstvoedende mama. Hah! Hij is van mij en niet uitleenbaar dat je het even weet :p

Tijdens mijn date met de ha kon ik natuurlijk ook niet gevrijwaard blijven. “Slaapt hij al door?”, “Ligt hij al in zijn eigen kamer?”, “Gewoon laten huilen hoor dan valt hij vanzelf in slaap.”, “Drinkt hij goed, hij zou nu zoveel (getal) cc moeten drinken per voeding en zoveel (getal) voedingen per dag moeten drinken.”.

Ik word heel bijdehand van al dat gevraag. “Nou, inmiddels geven we bijna een maand alleen maar borstvoeding, wordt hij 1 keer per nacht wakker om te drinken, wat overigens volkomen normaal is met zijn leeftijd van twee maanden, ik leg hem aan en hij slaapt weer verder, ik slaap dus gewoon een uurtje of 8 per nacht met kleine onderbreking. Overdag wordt hij veel gedragen en betrokken bij de dagelijkse routine en is het een vrolijk mannetje. Zijn kamer is een fijne verschoonplek, hij slaapt nog heerlijk naast mij en voelt zich daar zo tevreden bij dat hij papa en mama een goede nachtrust gunt, gedurende de dag alleen huilt als hij wil drinken of zijn luier te vol is of hij moe is en hij drinkt beide borsten goed leeg al zou ik niet weten hoeveel cc het is want mijn borsten hebben geen maatstreepjes. Hij is afgelopen maand wel een kilo aangekomen dus het zal vast genoeg zijn.”

Stilte.

“Maak je voor februari alvast een nieuwe afspraak voor je volgende controle?”